Sorry, maar ik breng het niet op om mijn weblog bij te houden. Het is nu maart 2011 en sinds juli 2010 heb ik niks meer geschreven … Niet dat er niks te melden zou zijn. Integendeel, er gebeurt van alles. Ik maak me druk zat, in mijn eigen leven en over de toestand in de wereld, maar voel niet de behoefte om het te delen in een blog. Wellicht dat het tij ooit keert, maar voorlopig blijft deze weblog in bevroren toestand.
Hans op 20 maart 2011 in Algemeen
Iets wat me altijd al opviel, maar nu maar eens wil benoemen. Let eens op de rol van de media aan de ene kant (ja, ja, Hilversum) en die van links en rechts van het politieke spectrum (ja, ja, Den Haag) aan de andere kant. Vanzelfsprekend ben ik hier niet compleet, want vergelijkbare situaties doen zich voor in het gehele land, in allerlei omgevingen. Voor het gemak beperkt ik me maar even tot de engheid van genoemde gebieden.
Het bevreemdt mij dat er bijna altijd een kruiselingse relatie bestaat tussen actie en reactie, tussen onderwerp en mening. Voorbeeld: als een rechtse politicus of organisatie iets heeft gedaan, wordt er door de media vaak eerst een reactie gevraagd aan de linkerzijde. En andersom uiteraard. Het werkt polarisering en bevooroordeling in de hand. Waarom wordt de verantwoordelijke niet eerst zelf uit en te na aan de tand gevoeld? Verantwoording afleggen is er sowieso niet meer bij heden ten dage. Men denkt altijd maar snel te moeten reageren, volgens een ongeschreven regel in communicatie, waarbij men elkaar in een wurggreep houdt.
En vanuit een andere invalshoek bekeken is het ook niet slim, zo niet erg dom, dat de overzijde zich uitspraken laat ontlokken en allerlei clichés bevestigt. Links in de rol van azijnpissende dominee en rechts als de vileine hoeder van de vrije wil. Je moet het gewoon niet willen en er niet aan meedoen. Minder publiciteitsgeilheid dus. Vertel de media dat ze verhaal moeten gaan halen bij de verantwoordelijke. Natuurlijk zijn er de spreekwoordelijke uitzonderingen en is het van belang een duidelijk standpunt in te nemen en ventileren. Neem daarvoor de tijd en rust en zoek daarna de juiste wegen.
De blog even terug lezend vraag ik me af of ik mijn punt duidelijk heb gemaakt, maar ik wil het hier toch even bij laten. Zo het relevant is, zal een update of vervolg komen.
Ik realiseer me dat het best lastig is om de weblog regelmatig te vullen. Ideeën, gedachten en meningen zijn er te over, elke dag gebeuren er verschillende dingen waarover ik me druk maak of die me opvallen. Echter, de tijd ontbreekt veelal om een concept een beetje geordend in een artikel om te zetten. Ik heb enkele ‘drafts’ afgerond en met terugwerkende kracht op mijn weblog geplaatst.
Hans op 20 juli 2010 in Algemeen
Kort door de bocht: de klok horen luiden, maar niet weten waar Abraham de mosterd haalt. Het is vaak grappig maar wat mij betreft zeker ook erg storend dat mensen Nederlandse zegswijzen en spreekwoorden figuurlijk verkrachten. Het komt voor in alle lagen van de bevolking. Luister in de kroeg naar een willekeurig verhaal of kijk op TV naar politieke kopstukken en opinion leaders in de media.
Buiten de conclusie dat het toch iets is van de laatste 10-20 jaar en daarmee een link heeft met andere dingen waarover ik me druk maak (zie diverse andere blogs), beperk ik me hier tot een klein overzichtje dat meteen inzichtelijk maakt wat malapropismen zijn. Ter lering ende vermaek.
Kijk eens op de volgende webstekken en Google verder around.
Hans op 13 juli 2010 in De rol van de media, Taal
Oei, ik begeef me op gevaarlijk terrein of op zijn minst glad ijs, maar ik doe het toch. Politiek, recht, onderwijs, sociale en psychische hulp. Een aantal terreinen waar de feminisering zich flink heeft doorgezet. In (de top van) het bedrijfsleven wil het nog niet zo vlotten. Reeds lang ben ik groot voorstander van meer invloed van de vrouw op maatschappelijke processen. Simpelweg omdat daarmee waarschijnlijk een significante daling van oorlogszucht wordt bewerkstelligd. Maar …
Zoals wel vaker heeft elke medaille zijn keerzijde. De beschermende vleugels van de vrouw (in een natuurlijke rol als moeder) geven vaak te weinig zelfstandig zicht. Zowel focus als aanpak kenmerken zich door een softe benadering. Dat gaat zich wreken. De harde hand en strakke discipline (afspraken, normen, waarden) zal worden gemist. Je ziet het terug in de reacties uit de maatschappij. Men vindt straffen te laag, kinderen worden bij het minst of geringste door maatschappelijke organisaties geclaimd, de Nederlandse taal wordt continu geweld aangedaan en zweven is langzamerhand de norm aan het worden. Het lijkt wel of mannen daarop reageren met nog meer risicovol gedrag. De financiële crisis en het gedrag in de top van bank- en bedrijfsleven maken dat wel duidelijk. In de politiek zijn het vooral mannen die extreem polariserend optreden en verzoening als feminien zien.
We moeten wat mij betreft terug naar evenwicht en duidelijke afspraken. Dat is goed voor iedereen, maar zeker voor jongere generaties. Je weet waar je aan toe bent doordat er regels zijn. Je verlaat de lagere school pas als je voldoet aan een aantal eisen, diploma’s en certificaten moeten een waarde vertegenwoordigen en niet dienen als bewijs van aanwezigheid. Oudere generaties, waaronder ik mezelf ook schaar, zullen een rol moeten spelen om het goeie voorbeeld te geven en mede sturing moeten geven. Daarvoor dient de maatschappij opnieuw te worden ingericht. Dat wordt nog lastig. Als 45 plusser ben je tegenwoordig afgeschreven en de jeugd wordt gepamperd door media en bedrijfsleven. Maar op deze kwestie kom ik nog wel een keer apart terug …
Ik wil in casu feminisering een punt zetten met de vaststelling dat de balans her en der moet worden hersteld. Leerkrachten op de basisschool, zorg en verpleging, sociale dienstverlening, in deze sectoren is inmiddels sprake van een grote vrouwelijke oververtegenwoordiging. In de rechtspraak zien we in toenemende mate rechters die afkomstig zijn van Venus. Geen toeval dat Mars de god van de oorlog is.
Hans op 26 juni 2010 in Maatschappij