Proclamation

Oei, ik begeef me op gevaarlijk terrein of op zijn minst glad ijs, maar ik doe het toch. Politiek, recht, onderwijs, sociale en psychische hulp. Een aantal terreinen waar de feminisering zich flink heeft doorgezet. In (de top van) het bedrijfsleven wil het nog niet zo vlotten. Reeds lang ben ik groot voorstander van meer invloed van de vrouw op maatschappelijke processen. Simpelweg omdat daarmee waarschijnlijk een significante daling van oorlogszucht wordt bewerkstelligd. Maar …

Zoals wel vaker heeft elke medaille zijn keerzijde. De beschermende vleugels van de vrouw (in een natuurlijke rol als moeder) geven vaak te weinig zelfstandig zicht. Zowel focus als aanpak kenmerken zich door een softe benadering. Dat gaat zich wreken. De harde hand en strakke discipline (afspraken, normen, waarden) zal worden gemist. Je ziet het terug in de reacties uit de maatschappij. Men vindt straffen te laag, kinderen worden bij het minst of geringste door maatschappelijke organisaties geclaimd, de Nederlandse taal wordt continu geweld aangedaan en zweven is langzamerhand de norm aan het worden. Het lijkt wel of mannen daarop reageren met nog meer risicovol gedrag. De financiële crisis en het gedrag in de top van bank- en bedrijfsleven maken dat wel duidelijk. In de politiek zijn het vooral mannen die extreem polariserend optreden en verzoening als feminien zien.

We moeten wat mij betreft terug naar evenwicht en duidelijke afspraken. Dat is goed voor iedereen, maar zeker voor jongere generaties. Je weet waar je aan toe bent doordat er regels zijn. Je verlaat de lagere school pas als je voldoet aan een aantal eisen, diploma’s en certificaten moeten een waarde vertegenwoordigen en niet dienen als bewijs van aanwezigheid. Oudere generaties, waaronder ik mezelf ook schaar, zullen een rol moeten spelen om het goeie voorbeeld te geven en mede sturing moeten geven. Daarvoor dient de maatschappij opnieuw te worden ingericht. Dat wordt nog lastig. Als 45 plusser ben je tegenwoordig afgeschreven en de jeugd wordt gepamperd door media en bedrijfsleven. Maar op deze kwestie kom ik nog wel een keer apart terug …

Ik wil in casu feminisering een punt zetten met de vaststelling dat de balans her en der moet worden hersteld. Leerkrachten op de basisschool, zorg en verpleging, sociale dienstverlening, in deze sectoren is inmiddels sprake van een grote vrouwelijke oververtegenwoordiging. In de rechtspraak zien we in toenemende mate rechters die afkomstig zijn van Venus. Geen toeval dat Mars de god van de oorlog is.

Hmm, lekker. Toch een flink katertje overgehouden aan vannacht. Van Agt is overigens zo’n voorbeeld uit de grote groep oud-politici en oud-topmannen die op latere leeftijd behoefte krijgen hun Oefening van berouw alsnog invulling te geven. Waarom mist men dat inzicht eigenlijk TIJDENS hun bewind? Maar ik geloof dat ik een beetje afdrijf.

25% van de Nederlandse kiesgerechtigden stemt NIET. Let wel, dat zijn dus meer dan 3 miljoen mensen (!!!!!!!) die hun recht, en in mijn ogen plicht verzaken. Als we nou eens 60.000 stemmen voor één zetel aanhouden, betekent dat 54 zetels verschil! Ongelooflijk en onverteerbaar, vind ik zoiets. Niks kiezen of zelfs maar zweven, gewoon in je hol blijven zitten. Wedden dat zij straks ook nog de grootste mond opentrekken?

Van de wel-stemmers stemt 50% compleet anders dan 4 jaar geleden. En bij de volgende verkiezingen stemmen ze hun eigen stem weer weg, omdat ze weer ontevreden zijn. Wat een waanzin in dit land! Geen mening is de gangbare mening, maar o wee als je aan de portemonnee komt. Gefeliciteerd, ouders! De aarde is sneller uitgeput dan jullie onuitputtelijke vertrouwen in welvaart. Heb je kinderen lief en spring over je eigen schaduw heen.

En dan die ruk naar rechts. Zuid-Nederland (waar ik vandaan kom)  diskwalificeert zichzelf door dan wel het CDA terecht af te straffen, maar meteen weer een verkeerde keuze te maken. Het pittoreske Volendam laat zijn ware gezicht zien met het hoogste percentage PVV-stemmers. Het is voor mij werkelijk onbegrijpelijk dat men na/in een economische crisis met met de neus aanwijsbare schuldigen kiest voor een koers die de onderkant van de samenleving laat opdraaien voor de kosten. Misschien ook wel terecht, want ik vermoed dat een groot deel van die 25% thuisblijvers van linkse signatuur is. Dus misschien is het wel eigen schuld, dikke bult.

Angst regeert en resulteert straks in een onmogelijke coalitie, van welke samenstelling dan ook. Met een beetje geluk kunnen we het volgend jaar weer rechtzetten. Daarvoor moet wel een stemplicht worden ingevoerd en met onmiddellijke ingang een schandpaalregister op internet, met naam en toenaam van iedereen die NIET heeft gestemd. Zodat we weten wie we kunnen uitsluiten van elke discussie. Het is ronduit verderfelijk dat men hier het kiesrecht zo verkwanselt. Als het hier toch zo vol is, beginnen we maar eens met mensen over de grens te zetten die hun democratische plicht verzaken, en wel naar een willekeurige, andere bananenrepubliek.

Enkele decennia verder heb ik uiteindelijk dan toch kleur bekend. Mijn dualisme heeft in GroenLinks een plek gevonden. Het gevecht tussen mijn liberale en socialistische alter ego is daarmee voorlopig onbeslist gestaakt. Mijn kennis, ervaring en talenten wil ik inzetten om GroenLinks én de wereld een toekomst te geven. Ook ik ben er klaar voor 🙂

Idealen zijn er om na te streven en worden zelden verwezenlijkt. Daar kan ik nu beter mee leven dan 35 jaar geleden. Het is nu eenmaal niet anders. Dus ga ik voor een rechtvaardige wereld, overwegend (let wel, dus niet per se volledig) groen gekleurd en gebaseerd op duurzaamheid en toekomst, liefst zonder oorlog (ja ja, voorheen PSP stemmer). Ik kies eerder voor de volgende generaties, mijn kinderen, dan voor mezelf of mijn portemonnee.

Ben ik een altruïst en/of zwever? Nee hoor, ik sta met beide benen op de grond. Ik ben zelfstandig ondernemer en betrokken burger. Ben ik naïef? Nee, of misschien soms toch wel een beetje, als ik nadenk over een ideale wereld. Ben ik dan een idealist? Ja, dat zeker. Hoeveel argumenten wil ik hebben om te kiezen voor GroenLinks en de toekomst? De groei van de wereldbevolking, de eindigheid van fossiele brandstoffen, het milieu als geheel, een ondernemerscultuur waarin winststreven hand in hand gaat met maatschappelijk verantwoordelijkheidsgevoel, zorg en ruimte voor ouderen en minderbedeelden, goed onderwijs (op alle niveaus!) voor de ontwikkeling van talent, nieuwe werkgebieden en arbeidsplaatsen, kans boven bedreiging, samenleven boven segregatie, welzijn boven welvaart. En dat is nog maar een beperkte greep.

Om te bewijzen dat kleur bekennen niet altijd makkelijk is wil ik ook wel een paar kritische noten kraken. Om te beginnen stel ik een naamswijziging voor. Groen is een prima kleur, linksaf is een prima alternatief. Maar waarom die fixatie op links en daarmee ruimte gevend aan makkelijke in de hoek wegzetterij door rechts en slimme trucs zoals van Mark Rutte (VVD) met zoiets als GroenRechts? Geert Wilders kiest de naam Partij voor de Vrijheid en beperkt de vrijheid van velen. Zo krom moet het uiteraard niet worden … Misschien gewoon de “Groenen”? Daarnaast mag het elitaire etiket wat vervagen, net als het imago van geitenwollen sokken. Starre dogma’s moeten minder leidend worden, wat pragmatischer en meer straattaal mag best. Ik ben gecharmeerd van de nuances in GroenLinks, maar de boodschap moet wel helderder of simpeler. De stemmer begrijpt er niks van. Links heeft veel negatieve associaties bij mensen. Terecht of onterecht doet er niet toe, Joop den Uyl en ‘gat in de hand’ blijven hardnekkig aan links kleven.

GroenLinks is een moderne club, met mensen van vandaag. Die zich druk maken over morgen. Met wat minder nadruk op links en meer op het sociaal-liberalisme kunnen meteen 10 zetels worden opgehaald bij D66, maar is wellicht toch weer een nieuwe kleur vereist. Oranje vloekt in de GL kerk, maar kleurt de verbroedering (sport!) en zit tussen rood en groen in. Tja.