kleur bekennen

Enkele decennia verder heb ik uiteindelijk dan toch kleur bekend. Mijn dualisme heeft in GroenLinks een plek gevonden. Het gevecht tussen mijn liberale en socialistische alter ego is daarmee voorlopig onbeslist gestaakt. Mijn kennis, ervaring en talenten wil ik inzetten om GroenLinks én de wereld een toekomst te geven. Ook ik ben er klaar voor 🙂

Idealen zijn er om na te streven en worden zelden verwezenlijkt. Daar kan ik nu beter mee leven dan 35 jaar geleden. Het is nu eenmaal niet anders. Dus ga ik voor een rechtvaardige wereld, overwegend (let wel, dus niet per se volledig) groen gekleurd en gebaseerd op duurzaamheid en toekomst, liefst zonder oorlog (ja ja, voorheen PSP stemmer). Ik kies eerder voor de volgende generaties, mijn kinderen, dan voor mezelf of mijn portemonnee.

Ben ik een altruïst en/of zwever? Nee hoor, ik sta met beide benen op de grond. Ik ben zelfstandig ondernemer en betrokken burger. Ben ik naïef? Nee, of misschien soms toch wel een beetje, als ik nadenk over een ideale wereld. Ben ik dan een idealist? Ja, dat zeker. Hoeveel argumenten wil ik hebben om te kiezen voor GroenLinks en de toekomst? De groei van de wereldbevolking, de eindigheid van fossiele brandstoffen, het milieu als geheel, een ondernemerscultuur waarin winststreven hand in hand gaat met maatschappelijk verantwoordelijkheidsgevoel, zorg en ruimte voor ouderen en minderbedeelden, goed onderwijs (op alle niveaus!) voor de ontwikkeling van talent, nieuwe werkgebieden en arbeidsplaatsen, kans boven bedreiging, samenleven boven segregatie, welzijn boven welvaart. En dat is nog maar een beperkte greep.

Om te bewijzen dat kleur bekennen niet altijd makkelijk is wil ik ook wel een paar kritische noten kraken. Om te beginnen stel ik een naamswijziging voor. Groen is een prima kleur, linksaf is een prima alternatief. Maar waarom die fixatie op links en daarmee ruimte gevend aan makkelijke in de hoek wegzetterij door rechts en slimme trucs zoals van Mark Rutte (VVD) met zoiets als GroenRechts? Geert Wilders kiest de naam Partij voor de Vrijheid en beperkt de vrijheid van velen. Zo krom moet het uiteraard niet worden … Misschien gewoon de “Groenen”? Daarnaast mag het elitaire etiket wat vervagen, net als het imago van geitenwollen sokken. Starre dogma’s moeten minder leidend worden, wat pragmatischer en meer straattaal mag best. Ik ben gecharmeerd van de nuances in GroenLinks, maar de boodschap moet wel helderder of simpeler. De stemmer begrijpt er niks van. Links heeft veel negatieve associaties bij mensen. Terecht of onterecht doet er niet toe, Joop den Uyl en ‘gat in de hand’ blijven hardnekkig aan links kleven.

GroenLinks is een moderne club, met mensen van vandaag. Die zich druk maken over morgen. Met wat minder nadruk op links en meer op het sociaal-liberalisme kunnen meteen 10 zetels worden opgehaald bij D66, maar is wellicht toch weer een nieuwe kleur vereist. Oranje vloekt in de GL kerk, maar kleurt de verbroedering (sport!) en zit tussen rood en groen in. Tja.

Reacties uitgeschakeld voor kleur bekennen

Hans op 3 juni 2010 in Politiek

Comments are closed.