Proclamation

Reclame op de publieke omroep, ik zal er nooit aan wennen. De ergernis neemt alleen maar toe. Alle programma’s worden aan elkaar gesmeed met 7 minuten vol commerciële boodschappen. Als je dan bedenkt dat de lengte van de programma’s schijnbaar zo kort mogelijk wordt gehouden en het aantal in de programmering (dus) toeneemt zien we ook meer reclame. Is dit een bewuste actie van Hilversum? Het heeft er alle schijn van. Irritant is en blijft het. Zeker omdat de kwaliteit van de reclame er in de jaren niet op vooruit is gegaan. Publieke  omroep dient mijns inziens liefst geheel reclamevrij te zijn of het zou op zijn minst beperkt moeten blijven tot incidentele boodschappen van algemeen nut (zie België). Bovenop die reclameminuten komen nog de minuten die er verloren gaan aan de promotie van andere TV-producten. Hoeveel netto tijd blijft er uiteindelijk eigenlijk over voor de programma’s zelf? Waar zijn politici en onderzoeksjournalisten als je ze nodig hebt?

Toegegeven, het is vrij subjectief. Wat ik leuk vind, vinden vele anderen in de meeste gevallen niet leuk. Mijn lol is vergroeid met cabaret en humoriconen als Freek de Jonge en Koot en Bie. Al sinds mijn twaalfde zijn dit mijn alltime heroes. Waarschijnlijk in 1985 was ik in zoldertheater De Teerstoof in Schiedam met zo’n 50 mensen getuige van het debuut van Hans Liberg, alleen aan de piano. Voor de mensen die hem nu leuk vinden: toen was ie nog 10x leuker! Terwijl hij eigenlijk een volmakertje van mijn cabaretabonnement was. In diezelfde tijd waren wij de klos bij Youp in Schiedam,  omdat we te laat waren binnengekomen en mijn baas en vriend Leo een geruite broek aan had …  De Nieuwe Snaar, Bert Visscher, Waardenburg en de Jong en vele anderen, ik heb ze mogen zien en horen. In 1980 lachte ik werkelijk als enige tijdens De Komiek in het Casino in Den Bosch. Jaren later, tijdens zijn afscheid in het Circustheater in Scheveningen was ik de enige die niet lachte toen Freek zichzelf totaal afbrandde. Tja, leg dat maar eens uit. Theo Maassen en Hans Teeuwen sluiten met groot gemak aan. Mengvoerders United, Nostradamus en Radio Bergeijk hebben al lang de duif, het struikgewas en Sinterklaas van Toon Hermans uit mijn geheugen en voorkeuren verdrongen. Humor verkeert dus. Prima toch? Prachtig, al die herinneringen aan hoge kwaliteitshumor. Het consumeren van humor vormt je en ontwikkelt jouw gevoel voor humor. Humor houdt je ook scherp en alert en levert vaak prachtige metaforen voor lastige vraagstukken.

De grote middenmoot wordt gevormd door mannen als Javier Guzman, Lebbis, Youp van het Hek, Jan Jaap van de Wal en Wim Helsen. Gaat cabaret en vrouwzijn eigenlijk wel samen? Hassans Angels was echt leuk en de meiden van TorenC zijn Absolutely Fabulous. En dan houdt snel het op met humorreferenties uit mijn parate kennis. Met de continu seksistisch-lesbische verwijzingen van Sarah Kroos heb ik niks en bij Brigitte Kaandorp dwalen mijn gedachten toch snel af naar Bert Visscher. Nee, het is wat mij betreft geen vetpot in meidenhumor. Intelligent moet het toch wel zijn, anders haak ik af. Vele bezoekers willen waar voor hun geld als ze naar het theater gaan. Ik zal lachen, want ik heb betaald voor een avondje humor. Ook als het niet echt leuk is. Jammer, een beetje kritisch mag je altijd blijven. Ik lach ook niet altijd om Freek. Hoeft toch ook niet? Ondanks uitglijers en misstappen blijft ie mijn humoridool tot mijn dood. Ik ben wat dat betreft net zo monogaam als Freek zelf 🙂 Noem het liefde.

Draadstaal kan en mag ondanks enkele prachttypetjes nog immer niet in de schaduw staan van Koot en Bie. Ik kan het weten, want ik kan het vergelijken. Fred en Ria, de snackbar, de man op de straat. Het zit er wel in, maar komt er niet altijd uit. Echte onsterfelijkheid is voorbehouden aan typetjes als Dirk (“Pilsje, van Kooten?”), professor-doctor Akkermans (overigens een tijdje geleden zeer treffend en humorvol geïmiteerd door Europarlementariër Timmermans rond de media-aandacht rond JPB als president van Europa), Oost-Europa deskundige doctor Klavan, clochard Walter de Rochebrunne, ex-leraar Duits Otto den Beste of de zusjes Jet en Koosje Veenendaal. Ach, zo kan ik nog wel een tijdje doorgaan, maar het dreigt uit te draaien op pure nostalgie. Ook de TV staat er bol van. Altijd weer/nog zijn er leuke herhalingen van toppers als The Young Ones, Blackadder, Fawlty Towers en Absolutely Fabulous. Hoewel ik neig te zeggen dat het vroeger (pre 2000) allemaal wat leuker was is die hang naar het verleden niet geheel terecht. Zo nu en dan worden ook nu nog juweeltjes afgeleverd, zoals The Office en Green Wing en meer recentelijk Little Britain en Toren C. De ontelbare standup loltrappers die onsamenhangende grapjes ten koste van het publiek maken zijn not my cup of tea, positieve uitzonderingen ( Eddy Izzard, David Brent) daargelaten.

De oppervlakkigheid overheerst, nu en vroeger. De bulderlach bij leedvermaak, de dialectische ridiculisering van bevolkingsgroepen en de poep-en-scheet grappen. Het is gewoon niet aan mij besteed. Mijn voorkeur in humor gaat uit naar de vertaling van scherpe waarnemingen in de werkelijkheid. Hoe? Dat maakt niet uit. Humor moet altijd tot nadenken stemmen. Humor is leuk, verfrist en stimuleert de geest. Humor is noodzakelijk, net als eten en drinken. Allesbehalve compleet en zonder diepgravende interne research zet ik met deze blog ook een beeld neer van mijzelf. Humor bepaalt namelijk ook mede wie je bent.

Ja hoor, daar was weer zo’n signaal. Er begint zich een Verkade-effect af te teken. De media kijken naar zichzelf en herhalen zich oneindig zonder enige zelfcorrectie. Als Emile Roemer, de nieuwe lijsttrekker van de SP er fijntjes op wijst dat in de media op slinkse wijze foto’s worden gebruikt om een bepaald beeld neer te zetten, reageert Jeroen Pauw smalend en verontwaardigd. Nee, de media hebben het weer gedaan, boehoe.

Maar natuurlijk hebben de media het gedaan! Zoals al jarenlang het geval is. En gek genoeg gaat de VARA hier voorop. Bedenk bij deze stelling dat ik stevig verankerde linkse roots heb. De media en een groot deel van het journaille zijn helemaal niet links, ze doen net alsof. Zoiets heet salon-socialisme. Als advocaat van de duivel  zit ik met smacht te wachten op Powned en andere rechtse media-initatieven. Het schudt hopelijk de zaak een beetje op en wakker. Overigens geldt iets vergelijkbaars in de politiek. Zolang de gevestigde orde geen antwoorden kan formuleren zal Wilders alleen maar groeien. Zowel een teken van zwakte als het bewijs dat de media zijn afgedaald tot emotie- en onderbuik TV. De woorden integratie, veiligheid en islam komen me de strot uit. Kan het nog ergens over gaan? Waar zijn visionairs, leiders, onderzoeksjournalisten en al dan niet parlementaire onderzoekscommissies als je ze nodig hebt?

P&W is inmiddels een gotspe en een parodie van zichzelf geworden. Samen met Paul de Leeuw – in al zijn creativiteit verveelt hij ons nu met de 143e variant op zijn wensenshow – en Matthijs van Nieuwskerk – die in DWDD steeds minder nuances en steeds meer die typische Hilversumse navelstaarderij aan de dag legt – zijn zij de grootverdieners van de publieke omroep. Vooral de rode haan kraait een hypocriet geluid.

Clairie Polak moet weg en zij mogen blijven. Het is niet eerlijk, oh nee.

Okay, gisterenavond heeft mijn ergernis een hoogtepunt bereikt. En omdat ik sinds gisteren mijn weblog heb geopend begin ik meteen maar een serie over de rol van de media. Want er valt genoeg over te zeggen. Ik begin niet bij het begin, maar bij het einde. Even terug naar gisteravond.

Laat er geen misverstand over bestaan, ik ben Groenlinkser en tegenstander van populistische stromingen als LPF, Leefbaar en PVV. Maar ik ben ook zelfverklaard bestrijder van onrecht en gebrek aan nuance.  Zo erger ik me aan de zogenaamd linkse pretenties van de VARA in het algemeen en de heren Pauw, Witteman en Van Nieuwkerk in het bijzonder. In de P&W aflevering van 1 maart 2010 moet er een schrander 16-jarig meisje aan te pas komen om duidelijkheid te eisen van JPB en om de rol van de media aan de kaak te stellen. De reactie van P&W? De 2 trekpoppen gaan smalend zitten lachen! Ronduit stuitend en schandalig! Maar ze heeft wel gelijk! Toevalligerwijs stelde Pechtold vroeger op die avond, in het debat bij Eenvandaag, ook al kritische vragen aan de programmamakers: 1/3 gaat weer over islam, waarom toch steeds weer die stemmingmakerij?

Met de opkomst van het neoliberalisme heeft ook de (terecht als overwegend links georiënteerd aangemerkte) publieke TV en radio haar rol gevonden: de luis in de pels. Al sinds de jaren negentig heeft de oppervlakkigheid toegeslagen. Een kritische houding wordt alleen aangenomen als het kijk- of luistercijfers oplevert. Met P&W en DWDD voorop en NOVA in de slipstream maakt vooral de VARA zich continu schuldig. Alleen maar praten over sappige onderwerpen als integratie en islam. Waar is die kritische VARA als je ‘m nodig hebt? Waarom je gasten niet flink ondervragen over onderwijs, zorg of JSF? Dát verandert pas kiesgedrag, als duidelijk wordt wat de diverse partijen daarmee voor hebben.  Het doet gewoon pijn, die schrijnende afwezigheid van zelfreflectie en zelfkritiek, die vooringenomen en arrogante  houding en vermaledijde focus op emoties en kijkcijfers. Tienwerf BAH!

Meisje van 16, waar ben je? Start een anti-media campagne en ik ben van de partij!

P.S.

• Voor degenen die het NIET hebben gezien:
  – Alexander Pechtold corrigeert de presentators van het Eenvandaag lijsttrekkersdebat: Eenvandaag lijsttrekkersdebat 1 maart 2010
  – Pauw & Witteman moeten zich diep schamen: P & W  1 maart 2010

• Ik wilde mijn commentaar ook kwijt op de VARA website. Maar reacties werden afgewezen door een verkeerde Captcha-code. Nou nee, dus. Die klopte echt wel, ook na 10 keer proberen! En ook dan sta je weer machteloos toe te kijken …