Proclamation

De jeugd heeft de toekomst? Het zal wel zijn, maar als wij ouderen niet ingrijpen is er geen toekomst! Wie kent er een raad van jonge wijzen? Jammer genoeg wordt de stem van zowel jongeren als ouderen niet gehoord. Nee, maatschappij en bedrijfsleven worden geregeerd door een middengroep, die zich verslikt in onmetelijke persoonlijke ambities. Dit is overigens niet nieuw, maar komt wel steeds duidelijker aan de oppervlakte. Erg schrijnend is het in de politiek. De Tweede Kamer  wordt bevolkt door dertigers en veertigers zonder de broodnodige praktische kennis en ervaring. Die nu overigens verlicht weer afscheid nemen om kindjes op te voeden. Politiek studeren, politiek bedrijven, jarenlang wachtgeld toucheren en in die luxe situatie rustig nadenken over een comfortabele overheidsbaan waarin het goed rentenieren is. Hoe gespreid kan je bedje zijn? Opportunisme viert hoogtij, onder het mom van pragmatisme en al polderend tot geen enkele beslissing komend.

Ouderen zijn nodig voor het evenwicht. De maatschappij schreeuwt om een raad van oude wijzen, die rust en vertrouwen brengt in een chaotische tijd. Ja, oud, want de combinatie jong en wijs blijkt per definitie onmogelijk te zijn. Het bedrijfsleven stoot massaal 45-plussers uit, waarmee een enorme hoeveelheid kennis en ervaring verloren gaat. Ook hier slaat de paradox keihard toe. Er is een stevige koerswijziging nodig. Waar is die kapitein als je ‘m hard nodig hebt?

Mooi, eindelijk weer eens een PvdA-er die naar links durft te kijken. Na jaren van een rechts draaiende Wouter Bos komt er nu hopelijk en eindelijk ruimte voor een linkse samenwerking tussen GroenLinks, SP en PvdA. Natuurlijkerwijs zouden er meer overeenkomsten dan verschillen moeten zijn. Het wordt afwachten de komende weken en maanden. Ik wens Femke, Job en Emile alle wijsheid toe om na tientallen jaren van neo-liberalisme en vermeende verworvenheden op maatschappelijk en materialistisch gebied een flinke koerswijziging tot stand te brengen. Alsjeblieft geen socialistische heilstaat maar een vrijzinnige, liberale, groene en sociale wereld waarin normen en waarden geen holle frasen blijken te zijn. Naast een noodzakelijke economische groei en daarmee samenhangende stimulering van ondernemerszin dienen vooral ook onderwijs (onze toekomst) en zorg (ons verleden, heden én toekomst) alle aandacht te krijgen.

Genoemd drietal roep ik tevens op om de komende maanden meteen maar een grote ergernis van mij (en wellicht velen met mij) aan te pakken. Inhoud boven verpakking, de rol van/naar de media omdraaien. Wie is er nou voor wie? Speel het spelletje van Pauw, Witteman, van Niewkerk en consorten niet mee. Maak een einde aan de mediacratie en laat Hilversum niet onze agenda bepalen.

Ja hoor, daar was weer zo’n signaal. Er begint zich een Verkade-effect af te teken. De media kijken naar zichzelf en herhalen zich oneindig zonder enige zelfcorrectie. Als Emile Roemer, de nieuwe lijsttrekker van de SP er fijntjes op wijst dat in de media op slinkse wijze foto’s worden gebruikt om een bepaald beeld neer te zetten, reageert Jeroen Pauw smalend en verontwaardigd. Nee, de media hebben het weer gedaan, boehoe.

Maar natuurlijk hebben de media het gedaan! Zoals al jarenlang het geval is. En gek genoeg gaat de VARA hier voorop. Bedenk bij deze stelling dat ik stevig verankerde linkse roots heb. De media en een groot deel van het journaille zijn helemaal niet links, ze doen net alsof. Zoiets heet salon-socialisme. Als advocaat van de duivel  zit ik met smacht te wachten op Powned en andere rechtse media-initatieven. Het schudt hopelijk de zaak een beetje op en wakker. Overigens geldt iets vergelijkbaars in de politiek. Zolang de gevestigde orde geen antwoorden kan formuleren zal Wilders alleen maar groeien. Zowel een teken van zwakte als het bewijs dat de media zijn afgedaald tot emotie- en onderbuik TV. De woorden integratie, veiligheid en islam komen me de strot uit. Kan het nog ergens over gaan? Waar zijn visionairs, leiders, onderzoeksjournalisten en al dan niet parlementaire onderzoekscommissies als je ze nodig hebt?

P&W is inmiddels een gotspe en een parodie van zichzelf geworden. Samen met Paul de Leeuw – in al zijn creativiteit verveelt hij ons nu met de 143e variant op zijn wensenshow – en Matthijs van Nieuwskerk – die in DWDD steeds minder nuances en steeds meer die typische Hilversumse navelstaarderij aan de dag legt – zijn zij de grootverdieners van de publieke omroep. Vooral de rode haan kraait een hypocriet geluid.

Clairie Polak moet weg en zij mogen blijven. Het is niet eerlijk, oh nee.

Het kan echt wel, de voorbeelden zijn er ook. Kijk eens naar de mediamagnaten Derk Sauer en Harry de Winter. Zeer succesvolle zakenmannen met een links hart. Ik beperk me voor het gemak tot nationaal bekende personen, maar Nederland kent er uiteraard wel meer. Ook ik reken mij tot deze groep, alhoewel ik de schaalgrootte van eerder genoemden nog niet heb bereikt. Principes hebben mag blijkbaar niet (meer) en betekent dat hoon en onbegrip je ten deel vallen. Ondernemen en VVD is toch één? Nee dus, een liberaal gedachtengoed betekent niet per definitie dat je dixieland muziek en een ingedroogde, narcistische onbekommerdheid ambieert. Een combi van gezond, zakelijk verstand en initiatief staat een sociaal betrokken leven echt niet in de weg. Integendeel, zou ik bijna willen zeggen.

Heb je niet genoeg verdiend als je 1 miljoen aan belasting moet betalen? Gaat klinkende munt in je zak steken boven investeren in je onderneming en mensen? Het is de mores van de afgelopen twintig jaar. In een bedrijfseconomisch studieverleden heb ik geleerd dat er verschillende bedrijfsdoelstellingen zijn. Er schijnt in de huidige maatschappij en bedrijfscultuur nog maar één doel te bestaan: ikke en de rest kan stikke, ofwel winstmaximalisatie voor een geminimaliseerd circuit. Het kan echt wel en moet anders, maar je moet het natuurlijk wel willen.

Zo zie je maar. Bol van inhoudelijk vermogen en gezegend met een enorme toewijding ben je de klos als de media je niet zien zitten. Het aftreden van Agnes Kant is aan twee zaken te wijten. De media hebben een eigen agenda en eisen van iedereen een onvoorwaardelijke overgave aan het format van oppervlakkige mediacratie, waarin de verpakking telt. Anderzijds is ze zelf niet in staat gebleken zich aan te passen. Jammer, en een waarschuwing voor een ieder die boven het maaiveld wil uitkomen.

Kijk, en nu begeef ik me op gevaarlijk terrein, uiteindelijk heeft Agnes het nog overleefd. In het begin van dit millennium leidde afwijzing, eenzijdige en ongenuanceerde belichting van de media tot het einde van Pim Fortuyn. Ook in deze kwestie hadden de media – uiteraard de altijd aanwezige uitzonderingen (waar slechts een kleine minderheid in Nederland naar kijkt en luistert)  daargelaten – boter op hun hoofd en voelden zich totaal nergens verantwoordelijk voor. Wel werden onmiddellijk andere zondebokken gezocht, waarvan onder andere een Ad Melkert de dupe werd. Ook weer een man van inhoud en een slechte verpakking. En dan maar quasi verbaasd spelen als de kwaliteit afneemt.